Czaprak – płócienna, filcowa, sukienna lub niekiedy futrzana podkładka pod siodło chroniąca grzbiet konia przed obtarciami zagrażających życiu; nazywana też potnikiem. Dawniej określano tak również ozdobną tkaninę nakładaną pod siodło lub na wierzch, pokrywającą całe zwierzę lub jego zad.
Historia[]
W XVI i XVII wieku często kosztowny, wyszywany złotem, srebrem i jedwabiem, zwany także czołdarem lub dywdykiem. Czapraki wojskowe w Polsce ustaliły sie ok. połowy XVIII w. Zwane były wówczas także mitugami. Jazda ciężka, oficerowie artylerii pieszej, używali niedużych czapraków sukiennych pod siodła, jazda lekka - sukiennych lub futrzanych kładzionych na wierzch siodła.
Nowoczesne czapraki są wykonane z bawełny, dzięki czemu znacznie lepiej chronią przed obtarciami.