Koń berberyjski (berber) -
jest to bardzo stara rasa konia, więc nie ma dokładnych wiadomości na temat jego pochodzenia. Prezentuje wiele podobieństw do prymitywnego konia typu 3. Prowadzono wielką debate, która miała na celu rozstrzygniecie, która rasa była pierwsza - arab czy berber. Jest prawie pewne, że koń berberyjski zawiera trochę czystej krwi i tylko dominacja swych genów zawdzięcza utrzymanie własnej charakterystyki. Rasa konia berberyjskiego jest wytrzymała i bardzo podobna do araba.
Historia
Jak zostało już wcześniej wspomniane jest to bardzo stara rasa wywodząca się przwdopodobnie od koni numidyjskie. Zostały udomowione przez Kartagińczyków.Konie berberyjskie zasłynęły jako protoplaści wielu innych ras. Gdy w 800 r n.e. Maurowie sprowadzili je do Hiszpanii, zaczęto je krzyżować z miejscowymi końmi,
czego wynikiem było powstanie wspaniałej rasy koni andaluzyjskich. Od VIII wieku konie berberyjskie krzyżowano z końmi arabskimi, ale na szczęście rasie udało się zachować swoje archaiczne cechy.
Słynnym przedstawicielem rasy berberyjskiej był ogier Gogolphin Barb, który przyczynił się do powrastania rasy pełnej krwi angielskiej.
Wygląd
Konie berberyjskie w wyglądzie bardzo przypominaja araba. Ma delikatna skóre i charakterystyczne uszy podobne do tych araba. Berber ma jednak mocno wyróżniające sie cachy, takie jak: wypukły profil, dość wąską, zwężającom się ku końcowi głowę i ładne nozdrza. Jego oczy są pełne wyrazu i sa one już w typie orientalnym. Szyja konia jest muskularna, łagodnie wygięta, od wyrażnie zaznaczonego kłębu do karku. Łopatki ma dosyc
płaskie i stromo ustawione, co może wydawać sie dziwne, zważywszy na łatwośc ruchu i szybkośc tych zwierząt. Klatka piersiowa czasem jest dośc wąska. Ogólna sylwetka jest raczej smukła, ale z dobrą głębokością w popręgu i opadającym zadem oraz nisko osadzonym ogonem. Nogi zwykle są smukłe, ale niezwykle silne, odpornei wytrzymałe. Podobnie kopyta, które choć bywają wąskie i strome, sa jednak bardzo twarde i rzadko bywają przyczyna kulawizny. Wady pokrojowe w postaci krowiej postawy tylnych kończyn i zbieżnej przednich nigdy nie wpływały na ich zdrowotnośc. Bereby maja podobny do arabów wzrost - są nieduże, gdyz mierzą od 140 do 150cm w kłąbie. Głównie występuja o umaszczeniusiwym, ale występują też konie tej rasy koloru gniady, karogniady, czy maści kasztanowatej. Pierwsze i oryginalne przedstawiciele tej rasy prawdopodobnie mieli ciemne umaszczenie.
Charakter
Przedstawiciele tej rasy sa niezwykle wytrzymałe i szybkie. Nie wymagaja wiele, są mądre, inteligentne, odważne i nie boją się podjąć ryzyka. Wspaniale wytrzymują skrajne temperatury. Mają jednak duży i trudny do opanowania temperament. Berber potrzebuje do jedzenia paszy, która może być nawet bardzo słabej jakości. Rasa ta potrafi sobie zwykle poradzić w każdych warunkach, a gdy usłayszy nawet najgłośniejszy chałas nie zwraca na niego uwagi. Są to idealne wierzchowce np. na wycieczke w góry.
Pochodzenie
Koń berberyjski pochodzi z Afryki północnej, a dokładniej z północno-zachodniego wybrzeża Afryki, mogą występować na Pustyni Namib i Saharze. Najczęściej spotykane są więc w Maroko, Algerii oraz w Tunezji. Obecnie jednak występują także w Polsce.
Uzytkowanie
Obecnie berbery wykorzystywane sa jako wierzchowce, więc występują także w zawodach. Najczęściej są to konkursy w ujeżdżaniu lub rajdy długodystansowe. Sa też zwierzętami roboczymi, jucznymi lubparadnymi.
Dawniej berbery pełniły role koni bojowych należących do Maurów. Możliwe jest także, że były wykorzystywane do wyścigów rydwanów.
