Koń Wiki
Advertisement
Informacje na tej stronie nie posiadają źródeł. Może się okazać, że zawarta w nim treść jest nieprawidłowa. Artykuł czeka na potwierdzenie zawartych w nim informacji przez administratora.

Koń huculski - jest to najstarsza rasa konia domowego.

Wygląd[]

Hucuł jest koniem średniej wielkości. W kłębie mierzy około 142 cm. Obwód jego klatki piersiowej to zwykle 150 cm, a obwód nadpęcia to 20 cm. Jest to koń o silnym kośćcu, ciężkiej głowie i prostym, a rzadziej garbonosym profilu. Szyja jest krótka, muskularna i dość wysoko osadzona, natomiast kłąb jest niski, a grzbiet mocny. Koń huculski ma nisko osadzony, długi i gęsty ogon. Gęsta jest także grzywa i grzywka. Stawy kończyn są wyraźne, zad często podstawiony. Hucuł ma krótki i zwarty tułów, a kończyny silne i krótki. Dawniej dominowały u tych koni maści dzikie. Dziś najczęściej występują w gniadej i w ciemnogniadej odmianie. Białe umaszczenie zdradza dopływ obcej krwi.

Historia[]

Niektórzy hippolodzy zaliczają hucuła do kuców nordyckich, inni do rodziny tarpana. Prawdopodobnie pochodzi on jednak od miejscowego gatunku koni ze wschodnich Karpat. Byłby, więc spokrewniony z tarpanem leśnym.

Po raz pierwszy koń ten został wspomniany w dziale marszałka Krzysztofa Dorohostajskiego w roku 1603.

W czasie I wojny światowej czystość tej rasy poważnie się zachwiała, gdyż do Polski sprowadzono dużo innych gatunków. Te zostały krzyżowane z końmi huculskimi w najróżniejszy sposób. Po wojnie rasę tą objęto szczególną ochroną.

Obecnie wszystkie konie huculskie zapisane są w Księdze Stadnej Koni Huculskich. Natomiast hodowcy i miłośnicy tej rasy zarejestrowani są w Polskim Związku Hodowców Konia Huculskiego.

Charakter[]

Ta rasa koni jest wyjątkowo spokojna i zrównoważona. Często wykazuje się swą inteligencją i mądrością. Nie mają problemów z otworzeniem boksów, czy z pokonaniem ogrodzenia pastwiska. Jako konie juczne są odporne, zaradne i wytrzymałe. Za to jeźdźcy spokojnie mogą im zaufać. Dla hodowców hucuły także nie mają dużych wymagań. Przez cały rok można trzymać je na pastwisku i rzadko karmić.

Użytkowość[]

Początkowo był to koń wszechstronny - wierzchowy, juczny, używany także do lekkich zaprzęgów lub drobnych prac rolniczych. Później udowodnił swoje zalety jako koń taborowy, z następnie używany był do zrywki drewna.

Dziś w zasadzie nie jest już używany jako koń roboczy. Jest bardziej koniem spacerowym. Wykorzystuje się go często do nauki jazdy u dzieci i do hippoterapii. Jego charakter jest łagodny.

Advertisement