Kuc islandzki - jest to mały koń, stanowiący wielką niezwykłość pośród dzisiejszych koni, albowiem nie podlega obcym wpływom przez ostatnie 800 lat i jest niewątpliwie najczytszą ze współczesnych ras. Islandzkie konie zajmują centralną pozycję w tutejszym życiu. Przez wiele lat stanowiły jedyną formę transportu, a i dzisiaj są powszechnie używane do pokonywania terenów niedostępnych dla pojazdów mechanicznych. Zwierzę to jest nadzwyczaj inteligentne. Dla tej rasy charakterystycze są chody: stęp, kłus, galop i inochód.
Wygląd
Zwierzę to jest nadzwyczaj witalne i krępe. Ma inteligentnie wygladające oczy, dużą głowe oraz piękną bujną grzywe z grzywką. Jego nogi są mocne, a szyja gruba. Zad ma dobrze umięśniony, płaski lub lekko ścięty. Wysokość w kłębie kuca islandzkiego wynosi od 127 do 135 cm. W zimę u koni tej rasy wzrasta bardzo gruba sierść i są wtedy często nie do poznania. Wystepują w każdym umaszczeniu.
Charakter
Kuce te są bardzo przyjaźnie nastawione do człowieka. Są również spokojne oraz niezwykle ciekawskie. Nie można zapomnieć, że to konie twarde. Na Islandii w surowym klimacie i przy zmiennej pogodzie doskonale sobie dawały radę. Często zamiast komfortowej stajni wolą zwykły daszek. Uwielbiają towarzystwo innych koni. Pozostawione samotnie na wybiegu cierpią. Jeżeli nie mamy drugiego konia, kuc zadowoli się towarzystwem kozy albo w ostateczności owcy.
Pochodzenie
W chodzie tolt.
Kuce islandzkie nie są typową rasą islandzką gdyż pochodzą od kuców celtyckici i north european forest. Pierwszymi osadnikami na wyspie byli dwaj norwescy jarlowie Ingolifur i Leifur, którzy przybyli na Islandię wraz z całym żywym i martwym dobytkiem. Inni osadnicy docierajcy tu z Norwegii i zachodnich Wysp Brytyjskich także przybywali ze zwierzętami. W ten sposób doszło do narodzin kuca islandzkiego.