American Paint Horse - odłam koni rasy AQH, nazywane również Pinto.
Wygląd[]
Konie APH mogą mieć od 147 do 163 cm w kłębie, a więc mogą być zarówno kucykami, jak i całkiem dużymi wierzchowcami. Pinto mogą być lekkie i elastyczne, doskonałe do jazdy sportowej, ale także ciężkie i muskularne – dobre do biegów terenowych lub zaprzęgów. Ich głowy mogą przypominać głowy koni pełnej krwi, czystej krwi arabskiej lub nawet kuców. Duże znaczenie ma jednak w każdym przypadku prawidłowa budowa kończyn, ładny chód (a zwłaszcza inochód), niezbyt bujne grzywy i ogony i harmonijna budowa ciała. Konie Pinto powinny mieć mocne grzbiety, niezbyt wydatne kłęby i muskularne, zaokrąglone zady. U Koni APH występują wszystkie rodzaje srokatości, rzadziej spotyka się osobniki z tarantowatością.
Historia[]
APH nie są rasą w pełnym tego słowa znaczeniu, ale raczej populacją koni. Nie mają określonego wzorcem wzrostu, pokroju i przeznaczenia użytkowego, ale łączy je jedna wspólna cecha – srokata maść. Z powodu nierównomiernie rozmieszczonych na ciele plam i łat nazywane są też Paint Horse „malowanymi końmi”. Za odrębną rasę uważane są jedynie w USA, odkąd w 1963 roku stowarzyszenie „Pinto Horse Association of America” wywalczyło dla swoich ulubieńców ten zaszczytny status.
Pinto są potomkami ras hiszpańskich, importowanych do różnych części Ameryki Północnej i Południowej w XVI wieku. Hodowle poszły w różne strony, a pierwszymi hodowcami koni srokatych byli Indianie. Konie te miały jedną wielką zaletę – ich maść zlewała się z otoczeniem znacznie lepiej, niż u koni umaszczonych na jednolity kolor.
Użytkowość[]
Hodowla obejmuje pięć typów koni Pinto:
- kuce wierzchowe
- Saddle – konie wierzchowe
- Stock – konie westernowe (hodowane na bazie koni Quarter Horse i Paint Horse)
- Pleasure – konie pokazowe (przypominają konie arabskie)
- Hunter – mocne konie wierzchowe (przypominają duże konie gorącokrwiste)