Informacje na tej stronie nie posiadają źródeł. Może się okazać, że zawarta w nim treść jest nieprawidłowa. Artykuł czeka na potwierdzenie zawartych w nim informacji przez administratora.
Siodło - jest to podstawowy element pomagający jeźdźcom jeździć konno. Rusztowanie siodła to tzw. stelaż lub terlica, jest wykonany z drewna, metalu lub tworzywa sztucznego. Jego pokrycie to część wykonana z wyściółki (najczęściej z plastikowej pianki, dawniej ze słomy lub filcu) i obciągnięta skórą lub sztucznym materiałem. Chroni ono grzbiet konia przed urazami, rozkładając ciężar jeźdźca na większej powierzchni. Kształt i wyprofilowanie siodła wpływa na dosiad i sylwetkę jeźdźca. Siodła są wytwarzane w różnych rozmiarach oraz ciężarach, tak, aby pasowały do różnych rodzajów koni i jeźdźców. Obecnie produkuje się wiele typów siodeł przystosowanych do różnych dyscyplin i stylów jazdy.
Części siodła[]
Łęk przedni oraz tylny – najwyższych punktów na początku i końcu siodła,
siedzisko – miejsca pomiędzy łękami,
dwie tybinki– duże płaty skóry po bokach siodła z poduszkami kolanowymi,
podtybinki – małe płaty skóry pod spodem tybinek, które przykrywają przystuły,
przystuły – paski, do których zapina się popręg,
przystulica – kolejny płat grubszej i sztywniejszej skóry na spodniej stronie siodła przylegającego bezpośrednio do czapraka,
Popręg – pas zapinany pod brzuchem konia (niekiedy dwa cieńsze na obu końcach siodła – w wypadku niektórych siodeł westernowych),
Puśliska– paski po obu stronach siodła, na których wiszą strzemiona,
Strzemiona – najczęsciej półokrągłe w kształcie "uchwyty" na stopy jeźdźca,najczęściej spotyka się te wykonane z metalu, ale dostępne są także strzemiona z tworzyw sztucznych i skóry(zwłaszcza w westernie)
Czaprak – dodatkowa podkładka pod siodło z materiału naturalnego lub sztucznego. Najpopularniejsze są bawełniane, ale spotyka się także te wykonane np. ze sfilcowanej sierści zwierząt. Czaprak ma za zadanie chronić siodło przed brudem i potem konia.
Terlica – podstawa (stelaż) każdego siodła. Siodło ze złamaną terlicą nie nadaje się zupełnie do użytku.
Rodzaje siodeł[]
Istnieje wiele rodzajów siodeł przystosowanych do różnych potrzeb. Najczęściej używa się siodła ogólnoużytkowego (wszechstronnego). Jest ono właściwym wyborem podczas nauki jazdy a także, gdy nie trenuje się określonej dyscypliny ani nie startuje w trudnych konkursach, w których od pewnego poziomu odpowiednie siodło jest konieczne do dobrego dosiadu. Z reguły jeździec w swojej karierze wykorzystuje trzy, cztery siodła, rzadko więcej. Niektóre inne rodzaje siodeł to:
siodła skokowe - w miarę lekkie, jego konstrukcja ułatwia półsiad i daje mocne oparcie dla kolan
ujeżdżeniowe - niemal pozbawione poduszek kolanowych, ułatwia pełny siad i precyzyjne pomoce
wyścigowe - bardzo lekkie, służy właściwie tylko jako miejsce przyczepienia strzemion
rajdowe - o dużej powierzchni nośnej, bardzo dobrze rozkłada ciężar
typu camargue - francuskie siodło robione zwykle na zamówienie; ma bardzo wysokie łęki, dzięki czemu jeździec siedzi bardzo głęboko w siodle.
mongolskie - bardzo długie, z siedziskiem wysoko nad grzbietem konia
arabskie - z bardzo wysokimi i wąskimi łękami
kulbaka - dawne siodło wojskowe, obecnie często używane do rajdów. Można do niego dołączyć juki.
westernowe - ogólnie siodła do jazdy westernowej. Występuje ich wiele rodzajów przystosowanych do różnych dyscyplin. Są bardzo duże i ciężkie, ale właśnie duża powierzchnia pozwala na wygodne dla konia rozłożenie ciężaru. Bardzo wygodne dla jeźdźca.
W hipoterapii i onoterapii stosuje się siodło u uproszczonej budowie, zwane gapą, które umożliwia wykonywanie zabiegów rehabilitacyjnych. Kobiety biorące udział w zawodach czasami, zgodnie z tradycją XIX wieku używają damskich siodeł. Mają one tylko jedno strzemię po lewej stronie, w które wkłąda się lewą nogę, a prawą także po lewej stronie opiera się na specjalnym rożku w kształcie łuku w okolicach przedniego łęku. Pomoce normalnie dawane prawą łydką trzeba zastąpić bacikiem. W razie konieczności szybkie uwolnienie się z tego siodła jest bardzo trudne, a w razie upadku noga łatwo może się zaklinować w strzemieniu. Z powodu zachwianej równowagi(ciężar amazonki po lewej stronie) łatwiej może się zdarzyć upadek jeźdźca razem z koniem. Chociaż na pierwszy rzut oka jazda w takim siodle wydaje się niemożliwa, po odpowiednim treningu można nawet skakać, chociaż z wyżej wymienionych powodów jest to dość ryzykowne.
Warto też dodać, że samo siodło, jest czasem dwa razy droższe od konia. Więc jeżeli mamy zamiar kupić sobie konika, musimy też pogodzić się z faktem, że siodła za 500 zł nie kupimy.
